Bij speurwerk rond voedselverspilling kom je zowel in het Nederlands als in het Engels verschillende benamingen tegen. Het gaat over voedselverlies, verspilling, nevenstromen, eetbare biostromen, food surplus, food loss, food waste, …
Verschillende benamingen met verschillende betekenissen.
What’s in a name?
De Vlaamse Overheid bijvoorbeeld, heeft het uitsluitend over voedselverlies. Dat is alle eetbare massa binnen de voedselreststromen die niet geconsumeerd wordt door mensen. Appels omploegen of aan vee geven telt dus als een bron van verlies.
Refresh en de FAO maken een onderscheid tussen ‘food loss’ en ‘food waste’. Het verschil ligt in waar in de keten de verspilling plaatsvindt. In het begin van de keten (production & supply chain) spreekt men van food loss. Voeding was bedoeld voor menselijke consumptie maar ongepland is er hier een verlies op. Er is daarboven nog een verschil tussen vermijdbaar en onvermijdelijk verlies.
In de retail en bij de consument echter, gebruikt men de term ‘food waste’. De nuance slaat op het menselijk gedrag dat hier aan de basis ligt van de verspilling. Het gaat niet om procesmatige foutjes, meer om actief weggooien.
Poteeto potaato
Daarnaast is het ook belangrijk om af te spreken wat nu juist als eetbaar wordt beschouwd. Zijn weggegooide aardappelschillen nu wel of geen bron van verspilling? Vaak hangt die beschouwing samen met culturele bepalingen.
Doet dit er toe?
Ja. Door de verschillende definities gebeuren er foutjes in de overname van cijfers, waardoor de grootteorde van het probleem onder- of overschat wordt. Als de VN bijvoorbeeld spreken over “15% food waste” kun je dat dus niet vertalen naar 15% voedselverlies in de hele keten, dat is een grove onderschatting die het verlies in de primaire en verwerkende sector niet meeneemt.
Het is dus belangrijk om af te stemmen welke definitie je gebruikt en wat je daaronder verstaat, alsook wat je nu juist als eetbaar beschouwt.
Onze kijk
FoodWIN spreekt over ‘voedselverspilling’ en geeft daar eenzelfde betekenis aan als de Vlaamse Overheid aan ‘voedselverlies’: alle voeding bedoeld voor menselijke consumptie die niet door mensen gegeten wordt.
‘Verspilling’ wordt verkozen boven ‘verlies’ omdat het meer aanzet tot actie en deze term meer gebruikt wordt in dagdagelijks taalgebruik.
Al spreken we natuurlijk nóg liever over preventie: het volledig vermijden van voedselverspilling.